Szczypior u Danusi.

Miało być w niedzielę i mam nadzieję, że zdążę z publikacją przed północą napisać tego posta.
Wiedziałam, że sama sobie taki termin wyznaczyłam, ale nie przypuszczałam iż zejdzie mi tak długo z jego zredagowaniem. Co z tego, że w głowie był ułożony, jak goście się zjawili i siąść do kompa nie było jak. W telegraficznym skrócie napiszę, bo minimalizm w tym miesiącu rządzi niemal wszędzie.
U Danusi tu: w marcu, jak w garncu, szczypior wyrósł na potęgę. U mnie też go nie mogło zabraknąć, chociaż pomysłów na "coś" było sporo, ostatecznie zdecydowałam postawić na prostotę, tak w formie, jak i w wykonanej pracy. Najpierw wstawię banerek, żeby było wiadomo z czym mamy do czynienia, potem cała reszta.

Czy ja lubię szczypiorek, szczerze powiedziawszy, nie bardzo, ale zjadam go np. jako dodatek w rosole, bo mój osobisty kucharz dba o takie sprawy, by na talerzu było różnorodnie. Samego szczypiorku nie konsumuję mimo, że zdrowy i jeść powinnam, ale jak się nie lubi, to się i nie je.
Zieleń szczypiorkowa jest obecna w mojej garderobie w niewielkiej ilości - jedne ulubione spodnie i tyle. Reszta to nici do haftu, czy kordonki, ale gdy zleciłam kupno określonego koloru mojemu mężowi, dając ścinek nitki, to przyniósł mi tak ciemny kolor, że nie nadawał się na moją zamierzoną pracę. Zastępczo powstało coś małego, prostego, ale funkcjonalnego, bo powstała: nikt nie zgadnie co.
Ostatnio w paczce od córki dostałam malutką fotkę mojej wnusi, taką legitymacyjną w rozmiarze i szukałam czegoś, co by mi tę fotkę eksponowało. Miałam ścinki falistej tekturki, po robieniu rameczek do hafcików na kartki, a że wśród nich był ten słuszny, szczypiorkowy kolorek, więc zrobiłam sobie rameczkę, dodatkowo wyposażając ją w szydełkową koroneczkę okalającą zdjęcie i kwiatuszek też szydełkowy. Prostota wykonania zaraz się Wam pokaże, bo zrobiłam ujęcie i z przodu i z tyłu, oraz z umieszczoną foteczką Karolinki.

i tył:

oraz z jego przeznaczeniem:

Rameczka ma wymiary:6,5cm na 7,5cm.

Czy taka szczypiorkowa w 100% praca może być, wszak nie ma w niej nic haftowanego, ale za to jaka piękna wnusia. Imienniczko, czy zaspokoiłam Twoje wymogi na marzec?

Teraz tylko Stefan będzie nakarmiony, a ja idę sobie spać. Do następnego poczytania, być może jeszcze przed Świętami, baj, baj.)